نفوذ سریع و گسترش حقیقت اسلام در جوامع غربی باعث تحریک بیشتر این احزاب و سازمان­ها می­گردد. به­گونه­یی که امروزه بحث در مورد مسلمانان در محافل سیاسی غرب، رسانه ها و افکار عمومی غرب به صورت وافر نمودار است.
«فلیپ روند» نویسنده­ی تندرو غربی برای توجه غربیان به خطر مسلمانان در غرب می­گوید: «مسلمانان بمب انفجاری هستند و اسلام بسیاری از مردم، به ویژه مردم اروپا را به­سوی خود جذب می­کند».
مجله­ی پرتیراژ «تایم» در مقاله‌ای تحت عنوان «زنده­گی در خط مقدم جبهه» رشد مسلمانان را «بحران هویت اروپا» دانسته و طرح جلد شماره 28 فبروری 2005م خویش را به نمایش تصویری از تابلوی معروف «مونالیزا» که محجبه شده و پوشش اسلامی دارد، اختصاص داده بود تا بدین طریق خواننده­گان خویش متوجه خطر مسلمانان برای غرب سازد.
اکنون، اگر به اظهارات تند و افروخته­ی رییس جمهور فرانسه توجه نمایید در پشت این افروخته­گی ترس عجیبی را مشاهده خواهید نمود و این ترس ناشی از احساس از دست رفتن هویت است. سرکوزی در برابر حضور پر رنگ زنان محجبه واکنش نشان می­دهد؛ به آسانی می­توان دریافت که او به خوبی فهمیده است جمعیت مسلمانان در کشورش روز به روز افزایش می­یابد و چهره­ی شهرهای کشورش را مظاهر اسلامی تسخیر کرده است و اگر در مقابل حضور مسلمانان جبهه­گیری نشود؛ شاید چندی بعد شاید بتوان مسلمانان را در کاخ ریاست جمهوری نیز مشاهده کرد. طبیعی است که چنین قضیه­یی سران دولت فرانسه را آشفته سازد که با سراسیمه­گی به فکر واکنش­های تند و موضعگیری­های خصمانه علیه مسلمانان بیافتند.
2. نفوذ گروه­های تندرو یهودی مسیحی بر دولت:
اسلام­هراسی در غرب پدیده­ی تازه­ای نیست بلکه از زمانی که رشد اسلام در اروپا رو به افزایش گذاشت؛ این پدیده­ی نامیمون نیز در کشورهای اروپایی عرض اندام نمود. در دامن­زدن این پدیده نقش گروه­های تندرو یهودی مسیحی بسیار بارز و کار گر است. سازمان­های یهودی مسیحی با نفوذ بر ارگان­های دولتی و رسانه­ای در اروپا همواره در مورد گسترش اسلام هشدار می­دهند و اسلام را خطری برای آینده­ی غرب عنوان می­نمایند که تاثیر این گروه­ها بر روی رسانه­های غرب در ایجاد تصویری غلط از مسلمانان در بین افکار عامه و موضعگیری­های دولت­های غربی نهایت موثر بوده­است. سال­های پیش شاهد به نمایش گذاشته شدن چندین کاریکاتور توهین آمیز به پیامبر اسلام بودیم که توسط گروه افراطی مسیحی در دنمارک اداره می­شد و متعاقب آن در کشور هالند ساخت فیلم موهن «فتنه» توسط یک عضو پارلمان این کشور به نام «گرت ویلدرز» که یک افراطی مسیحی و ابسته به حزب مسیحی پارتیج ور دی وریجیدPartij voor de Vrijheid (حزب آزادی) در هالند بود، گرداننده­گی شد، چندی پیش در کشور سوئیس شاهد بودیم که قانون ممنوعیت ساخت مناره برای مساجد به همه پرسی گذاشته شد، طراح اصلی این حرکت یک حزب مسیحی به نام حزب مردم سوئیس بود و «دانیل استریچ» از اعضای ارشد این حزب و سیاستمدار معروف هالند، بیشترین تلاش را برای راه­اندازی و موفقیت این همه­پرسی انجام داد و بالآخره با تلاش­های زیاد و ایجاد ترس در بین مردم از مسلمانان؛ این حزب توانست قانون منع مناره را به تصویب برساند. (اما جالب است بدانید که چندی پیش همین سیاستمدار معروف هالند «دانیل استریچ» تحت تاثیر صبر و تحمل مسلمانان در برابر این اقداماتش به اسلام متمایل گردیده و بعد از تحقیق به حقیقت اسلام آشنا شده و به اسلام گروید).
کمیسیون پارلمانی فرانسه نیز حجاب را معضلی برای فرانسه، نماد ستم علیه زنان و غیرقابل قبول دانسته و گفته است ملزم کردن زنان به پوشاندن صورت با اصول سکولاریسم و برابری مغایرت دارد.
چنین محدودیت­هایی در حالی برای مسلمانان فرانسه در مراکز آموزشی و عمومی از سوی دولت تحمیل می­شود که سایر اقلیت­های دینی، همچون یهودیان، از این سخت­گیری­ها مستثنی هستند. حق احترام یهودیان به روز شنبه در نظر گرفته شده و آن­ها روز شنبه را در مراکز آموزشی حاضر نمی­شوند. اما مسلمانان با وجود جمعیت پنج میلیونی خود در این کشور، نه تنها برخلاف، یهودیان از داشتن مدارس خصوصی محروم هستند، بلکه در مدارس عمومی و اماکن اداری برای رعایت حجاب مورد سخت­گیری قرار می­گیرند.
برخی از تحلیل­گران غربی برای دست و پا کردن دلایلی برای ایجاد محدودیت حجاب؛ پوشیده شدن حجاب توسط دختران را نوعی اجبار از سوی والدین شان عنوان می­کنند و از آن انتقاد می­نمایند. اما (در باطن) خودشان هم به خوبی می­دانند که این ادعای بیش نیست. زیرا تظاهرات دختران مسلمان در اکثر شهرهای اروپایی در حمایت از حجاب این را به خوبی ثابت می­سازد که دختران مسلمان حجاب را فریضه­یی دینی می­دانند و از روی ایمان و باور عمیق شان به اسلام حجاب را انتخاب نموده­اند. ازین رو، هیچگاه سران غربی جرأت ننموده اند تا یک همه­پرسیِ را برای روشن شدن این قضیه در بین دختران مسلمان محجبه به راه اندازند.
دولت فرانسه بر سر دوراهی:
منتقدان؛ موضع گیری دولت را در مقابل اقلیت مسلمانان به شدت رد می­کنند و آن را مخالف قانون اساسی فرانسه و موازین بین المللی می­دانند و می­گویند، زنانی که از نقاب و برقع استفاده می­کنند آزادانه و بر اساس اعتقادات دینی صورت و بدن خود را می­پوشانند.
فرانسه با پنج میلیون مسلمان، بزرگ­ترین اقلیت مسلمان را در اروپای غربی دارد. این اقدام خشم مسلمانان این کشور را بر افروخته و با اعتراض­های زیادی در جامعه مسلمانان فرانسه مواجه شده است.
شورای حکومتی دولت فرانسه، که وظیفه­ی مشورت حقوقی برای دولت را بر عهده دارد، نیز ضمن مخالفت با چنین طرحی گفته است محاکم بین المللی اجازه نخواهند داد پوشیدن برقع به طور کل در فرانسه ممنوع شود.
حزب سوسیالیست فرانسه نیز ایجاد چنین محدودیت­هایی را رد می­کند، زیرا اجرای آن را غیر عملی می­داند.
مؤسسه­ی حقوق بشری «کار، دموکراسی و حقوق بشر آمریکا»، نیز طی انتشار گزارشی، تبعیض نژادی علیه مسلمانان در سراسر اروپا و آمریکا را محکوم نموده و در بخشی از این گزارش، ممنوعیت استفاده از پوشش اسلامی برای زنان مسلمان در اماکن عمومی کشور فرانسه که در میان کشورهای اروپایی دارای بیشترین جمعیت مسلمان است، را یکی از موارد آشکار نقض حقوق مسلمانان دانسته است.
نیویورک تایمز نیز با اشاره به سخنرانی نیکلا سارکوزی در سال 2007 که گفته بود فرانسه زنانی را که به حجاب محکوم شده اند، رها نخواهد کرد، نوشت: مبارزه با سرکوب زنان از طریق ممنوعیت حجاب طنزی بیش نیست. این روزنامه با اشاره به عدم ممنوعیت استفاده از نمادها و پوشش­های سایر مذاهب در فرانسه می­نویسد: این قانون تنها برای مسلمانان فرانسه وضع شده و اختلافات قومی و مذهبی را در جامعه فرانسه تشدید می­کند.
اکنون دولت فرانسه در کشاکش بین منتقدان عدالت­خواه و سازمان­های یهودی مسیحی قرار گرفته است و درین بین طوری­که از قراین پیداست دولت با احساس خطر از روند رو به رشد مسلمانان سعی دارد بیشتر از سوی سازمان­های ضد اسلامی حرف شنوی داشته باشد و با ارائه­ی بهانه­هایی در قوانین و ارزش­های دموکراسی که همواره ادعای حمایت از آن می­شود؛ برای سرکوب رشد مسلمان، اقلیت مسلمان کشورش را استثناء قرار دهد.
دولت فرانسه و نقض آشکار حقوق و آزادی اقلیت ها:
فضای حاکم بر اروپای امروزی زاییده­ی تفکر سیکولاریستی در قالب جدایی دین از سیاست است که بر مبنای آن دولت قوانین و احکام خود را از قوانین وضعی بشری اخذ می­کند. ازین­رو، دولت فرانسه به عنوان عضوی از جامعه­ی اروپا می­باید قوانین و کنوانسیون­هایی را که در سطح جهانی به تصویب رسیده و کشور فرانسه آن را امضاء نموده است، حمایت و در راستای تطبیق آن تلاش نماید و از تصویب و اجرای قوانینی که در تضاد با این کنوانسیون­ها باشد، جلوگیری نماید. با مروری کوتاه بر کنوانسیون­ها و اعلامیه­های که غربیان برای زنده­گی شان ساخته و پرداخته اند، آشکارا درخواهیم یافت که اقدامات دولت فرانسه در محدود نمودن آزادی­های اقلیت مسلمان، خلاف این قوانین و مصوبات می­باشد.
منشور سازمان ملل متحد:
منشور ملل متحد دولت­های عضوش را از ایجاد محدودیت­های غیرضروری و سلیقه­ای باز می­دارد.
بند 3 ماده اول و بند ج ماده 55 منشور سازمان ملل: «کلیه دول عضو، متعهد به رعایت حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای همه، بدون تبعیض از حیث نژاد، جنس، زبان یا دین خواهند بود».
میثاق‌ حقوق‌ مدنی‌ سیاسی:
«در کشورهایی ‌که ‌اقلیت‌های ‌نژادی‌، مذهبی ‌یا زبانی ‌وجود دارند، اشخاص‌ متعلق‌ به ‌اقلیت‌های ‌مزبور را نمی‌توان ‌از این ‌حق ‌محروم ‌نمود که ‌مجتمعاً با سایر افراد گروه ‌خودشان ‌از فرهنگ ‌خاص ‌خود بهره­مند ‌شوند و به ‌دین ‌خود متدین ‌بوده ‌و بر طبق ‌آن ‌عمل ‌کنند یا به ‌زبان ‌خود تکلم ‌نمایند» (ماده 27 میثاق حقوق مدنی و سیاسی).
عدم تبعیض بر اساس مذهب و آزادی مذهبی: «1- هر کس‌ حق‌ آزادی‌ فکر، وجدان‌ و مذهب‌ دارد. این حقوق‌ شامل‌ آزادی‌ داشتن‌ یا قبول‌ یک‌ مذهب‌ یا معتقدات‌ به‌ انتخاب‌ خود، همچنین‌ آزادی‌ ابراز مذهب‌ یا معتقدات،‌ به صورت فردی‌ یا جمعی‌، علنی‌ یا پنهان، در عبادات‌ و اجرای‌ آداب،‌ اعمال‌ و تعلیمات‌ مذهبی‌ می‌باشد»(ماده 18 میثاق حقوق مدنی سیاسی).
اعلامیه­ی حقوق بشر:
هر انسانی از حق آزادی فکر، وجدان و دین برخوردار است. این حق شامل اظهار عقیده و ایمان، تعلیمات مذهبی و اجرای مراسم دینی به نحو فردی یا جمعی، خصوصی یا عمومی خواهد بود.(ماده 18 اعلامیه­ی حقوق بشر).
«هر فردی بدون هیچ گونه تمایز، مخصوصا از حیث نژاد، رنگ، جنس، زبان، مذهب، عقیده سیاسی یا هر عقیده دیگر و همچنین ملیت، وضع اجتماعی، ثروت، تولد یا هرموقعیت دیگر، از تمام حقوق و آزادی‌های اعلام شده در این اعلامیه برخوردار است». (ماده­ی 2 اعلامیه­ی حقوق بشر).
بدون شک، حجاب و پوشش اسلامی برای زنان مسلمانان از باورهای دینی محسوب شده و التزام به آن جزء فرایض دینی هر زن مسلمان است؛ از این رو، تصمیم دولت فرانسه، مغایر با قوانین پذیرفته شده­ی خود این کشور می­باشد.
اکنون با در نظر داشت این قوانین اگر نگاهی کوتاهی داشته باشیم به چگونگی تعامل دولت با یهودیان که اقلیت به مراتب کمتر نسبت به جمعیت مسلمانان هستند به تبعیض و برخورد دوگانه­ی دولتمردان در کشورهای غربی با مسلمانان پی خواهیم برد. در کشوری همچون فرانسه که مهد دموکراسی قلمداد می شود چرا یهودیان بتوانند روزهای شنبه در مدارس حاضر نشوند، اما دختران محجبه برای پوشیدن حجاب تحت فشار قرار بگیرند.
در سال 2004م به منظور تعیین خط مشی سیاست­های دولت­های اروپایی در قبال مسلمانان تحقیقی توسط کمیسیون اروپا تهیه شد؛ که نسبتا جامع که با حمایت کمیسیون اروپا واقع گردید. این تحقیق با عنوان «سیاست‌های دولت نسبت به اقلیت‌های مسلمان در آلمان، سوئد و انگلستان» توسط چند تن از پژوهشگران مسلمان و غیرمسلمان انجام شد؛ این کمیسیون در اخیر مسلمانان را جمعیت‌ جداناپذیر در کشورهای اروپایی معرفی نموده واز دولت­های عضوء کمیسیون اروپایی خواسته است تا در بهبود وضعیت اقلیت‌های مسلمان چاره‌ اندیشی کنند.
این محدودیت­ها؛ یک فرصت است:
غرب هیچگاه از در دوستی با مسلمانان وارد نخواهد شد. این قانونی است که مبارزه­ی حق و باطل را تداوم می­بخشد. اما این محدودیت­ها به عنوان یک فرصت برای مسلمانان غربی قلمداد می­شود، زیرا هرچند فشارها بر مسلمانان افزون­تر می­شود، بیداری و تلاش آن­ها برای حفظ هویت خویش و تلاش برای رشد و ترقی بیشتر می­شود. به گفته­ی یوهان ریدلی خبرنگار مسلمان شبکه­ی تلویزیونی «اسلام­تی­وی»: «هرچه بر ما سخت بگیرند، بیدارتر می­شویم». اکنون به­خوبی می­توان درک کرد که یک اقلیت پنج ملیونی با چنگ زدن به دساتیر نجات بخش اسلام و حفظ هویت اسلامی خویش در یک کشور شصت و پنج ملیونی؛ دولت، پارلمان و محاکم این کشور را به چالش کشیده­اند و حضور بالقوه­ی خویش را در جامعه­ی فرانسه تثبیت نموده اند. این ایمان، ایمان پویا و متحرک است و این ایمانی است که چون موج توفنده در صحنه به یاری حق­تعالی پیروز میدان خواهد بود. این جریانات برای ما مسلمانانی که جمعیت کل کشور را تشکیل داده­ایم می­باید الگویی باشد تا با پایبندی و التزام به دین مان در اصلاح نابسامانی­ها و فایق آمدن بر مشکلات کشور مان بکوشیم.