پسر عمو! من خبر مرگ خویش را دریافت کرده‏ام و
لحظه به لحظه به زمان دیدار پدر بزرگوارم نزدیک‏تر می‏شوم،
اکنون تو را به انجام خواسته‏هایی که در
دل دارم سفارش می‏کنم.
امام علی(‏علیه‎السلام) به او فرمود: دخت رسول خدا
(صلی الله علیه و آله)! هر چه دوست داری سفارش ‏کن .
امام‏ بر بالین زهرا نشست و از افراد حاضر در
خانه خواست خارج شوند و سپس فاطمه زهرا (علیهاالسلام)
لب به سخن گشود و عرضه داشت:
پسر عمو! بر این باورم از آن زمان که زندگی خود را
با تو آغاز کردم، در خانه‏ات دروغ نگفتم و به تو
خیانت نورزیدم و از اطاعتت سر بر نتافتم؟

امام فرمود:
حاشا! از چنین چیزی فاطمه جان!
تو به عظمتِ خداوند آگاه‏تر و فردی نکوکارتر و
پروا پیشه‏تر و گرامی‏تر و ترس و بیم تو از خدا
بیشتر از آن است که من تو را بر نافرمانی‏ات
مورد نکوهش قرار دهم.
جدایی و از دست دادنت برایم بس دشوار است،
ولی راه گریزی از آن نیست، به خدا سوگند!
با رفتنت مصیبت جانسوز رسول خدا(صلی الله علیه و آله)
را یک بار دیگر برایم تازه کردی،
بارِ جدایی و رحلتِ تو فوق‎العاده سنگین است،
همه از خداییم و به سوی خدا باز می‏گردیم، مصیبت
و فراق تو آنقدر اندوه‎بار است که سخت‏تر و دردناک‏تر
و رنج‎آورتر و غم‏انگیزتر از آن وجود ندارد! مصیبتی
است که عزا و مصیبتی فراتر از آن نمی‏توان سراغ داشت.
اجازه ندهی هیچ یک از افرادی که در حقم ستم روا
داشتند در تشییع جنازه‏ام حاضر شوند. سپس لحظاتی
هر دو گریستند و امام‏ سر مبارک فاطمه‏(علیهاالسلام)
را بر سینه نهاد و آنگاه فرمود:
(فاطمه جان!) هرگونه وصیتی می‏خواهی به من
سفارش کن، به وصیّت‏هایت مو به مو عمل خواهم کرد
و هر چه را به من فرمان داده‏ای به انجام می‏رسانم،
و فرمان تو را بر کار خود ترجیح می‏دهم.
زهرای راضیه‏(علیهاالسلام) عرضه داشت:
پسر عمو! خداوند از ناحیه من به تو پاداش خیر
عنایت کند، نخستین وصیّتم این است که پس از
من زنی را به ازدواج خویش درآوری… زیرا مردان
بدون زن نمی‏توانند ادامه زندگی دهند .
و سپس معروض داشت:
سفارش بعدی‏ام این است که اجازه ندهی هیچ یک از
افرادی که در حقم ستم روا داشتند در تشییع جنازه‏ام
حاضر شوند، زیرا آنان دشمنانِ خدا و رسولند و
رخصت ندهی هیچ کدام از آنان یا هوادارانشان بر
جنازه‏ام نماز بگزارند و شبانگاه، آن زمان که دیدگان
مردم آرامش یافت و چشم‏ها به خواب رفت،
مرا به خاک بسپار. (۱)
ابن عباس وصیت نوشته شده‏ای را از آن مخدّره
روایت کرده که در آن آمده است:
این وصیت فاطمه دخت رسول خدا(صلی الله علیه و آله)
است و گواهی می‏دهد معبودی جز خدای یکتا نیست
و محمد(صلی الله علیه و آله) بنده و فرستاده اوست،
بهشت و جهنّم حق است و روز قیامت بی تردید فرا
خواهد رسید و خداوند در آن روز مردگان را از
قبرها برمی‏انگیزاند و زنده می‏کند. علی جان! من
فاطمه دختر محمدم، خداوند مرا به ازدواج تو درآورد
تا در دنیا و آخرت از افتخار همسری‏ات برخوردار
باشم، تو از دیگران به من سزاوارتری، مرا شبانه
حنوط نما و غسل بده و کفن کن و بر جنازه‏ام نماز
بگزار و در تاریکی شب به خاکم بسپار، و هیچ کس را
خبر نکن، تو را به خدا می‏سپارم و تا دیدار
روز قیامت به فرزندانم درود و سلام می‏فرستم.(۲)
پی‎نوشت‎ها:
۱- روضة الواعظین، ۱۵۱/ ۱٫
۲- بحار الانوار، ج ۴۳، ص ۲۱۴٫