عفاف،مصونیت یا محدودیت؟
تقریبا در تمامی فرهنگ ها و جوامع، دختر هر اندازه متین تر،با وقار تر و عفیف تر حرکت کند، خود را پوشیده تر نگه دارد و کم تر در معرض تماشای بیگانگان قرار دهد بیشتر مورد احترام و ارزش پسران است. حتی افراد بی بندوبار نیز هنگامی که سر عقل می آیند و می خواهند تشکیل خانواده بدهند، برای گزینش همسر، به دنبال دختری پاک و عفیف می گردند که تا پیش از آن ، با هیچ پسری رابطه نداشته باشد.1
اصولا افراد پاک و عفیف که به عفاف شناخته شده اند، از دسترس آزاد افراد منحرف و آلوده به دور هستند. قرآن کریم می فرماید: رعایت حریم عفاف(در روابط اجتماعی) از سوی زنان ، برای این است که به عفاف و پاکی شناخته شوند و از آزار و اذیت بیماردلان به دور باشند.2
خودنمایی یا عرضه کردن خود به نامحرمان، از عزت و شُکوه دختران می کاهد. علاوه بر آن ، زمینه را برای نفوذ افراد آلوده و ارتباط با آنان فراهم می سازد و پسران جوان را – که باید مظهر ارده فعالیت ، شجاعت ، مردانگی و تصمیم باشند- به افراد هوس باز ، چشم چران، لوده ، بی ارداه و ضعیف تبدیل می کنند.
اگر دختران در روابط اجتماعی خود در اجتماعات عمومی، لباس ساده بپوشند، کفش مناسب پا کنند و با چادر یا مانتوی مناسب به مدرسه و دانشگاه بروند، قطعا خودشان هم آرامش روانی بیشتری خواهند داشت و هم بهتر درس می خوانند.
خوب است که دختران جوان مسلمان، در اجتماع چنان رفتار کند که علائم عفاف، وقار، متانت و پاکی از او هویدا باشد و به این صفات شناخته شود. تنها در این صورت است که بیماردلان- که به دنبال شکار می گردند – از او مایوس می شوند.
این ، تقریبا یک اصل همیشگی است که پسران ولگرد، به دنبال دختران جلف ، سبک و خودنما می گردند. گویی وضع لباس و پوشش ، راه رفتن و سخن گفتن چنین دخترانی مع نادار است و به زبان بی زبانی می گویند: به من توجه کن! به من نگاه کن! مرا تعقیب کن! و… در حالی که عفاف و رفتار و حرکات سنگین و با وقار دختر دیگر، می فهماند که دست تعرض از این حریم ، کوتاه است و هیچ پسری جرات نمی کند به او تعرض یا بی احترامی کند.
دختران خوب جامعه ما انصاف دهند که آیا حقیقت ، جز این است؟ و اگر جز این باشد، حقیقتی جز بی ارزشی و هدر رفتن سرمایه های وجودی خانم ها را در پی ندارد؟
گوهر خود را مزن بر سنگ هر بی قابلی
صبر کن گوهر شناس قابلی پیدا شود