اهالی ورزش سه‌ شنبه‌ شب گذشته میهمان رییس‌ جمهور بودند. جمعی از ورزشکاران، روسای فدراسیون‌ها، مربیان، مسوولان وزارت ورزش‌ و جوانان و کمیته ملی المپیک در بیست‌ و چهارمین شب از ماه مبارک رمضان در ضیافت افطاری که از سوی نهاد ریاست‌ جمهوری در سالن سران اجلاس ترتیب داده بودند، شرکت کردند تا از نزدیک با دکتر حسن روحانی دیدار و گفت‌ و گو داشته باشند. محمود گودرزی، وزیر ورزش، نصرالله سجادی معاون قهرمانی این وزارتخانه، کیومرث هاشمی، رییس کمیته ملی المپیک، علی کفاشیان، رییس فدراسیون فوتبال، آندرانیک تیموریان و جواد نکونام بازیکنان تیم‌ملی فوتبال و… از جمله چهره‌هایی بودند که در این ضیافت حضور داشتند.

بعد از صحبت‌های نکونام و آفاق، نوبت به محمدرضا داورزنی، رییس فدراسیون والیبال رسید؛ رییسی که از جمله افتخاراتش، چهارمی تیم ملی والیبال ایران در رقابت‌های لیگ جهانی است. او در ادامه اظهاراتش به نکته مهم‌تر دیگری اشاره کرد و از بحران عدم ورود بانوان به سالن‌های والیبال و تهدید جایگاه والیبال ایران در لیگ جهانی هم حرف زد؛ تهدیدی که می‌تواند سبب شود این جایگاه از دستمان برود. او خواهان مداخله مرد اول اجرایی کشور در زمان مناسب و پیش از سخت‌ شدن کار گفت و تاکید کرد: «امیدوارم کارمان به جایی نرسد که نوشداروی بعد از مرگ سهراب باشد.» بعد از صحبت‌های داورزنی، مازیار ناظمی، مجری مراسم خطاب به رییس‌ جمهور گفت: «آقای روحانی از شما تقاضا می‌کنیم کمک کنید خانم‌ها با حفظ همه شوونات اسلامی ما به سالن‌ های والیبال برگردند و فرصت جهانی‌شدن والیبال از دست نرود.»[1]

اما همه ما به اندازه کافی درباره حجب و حیاء بانوان و توصیه های اهل بیت درباره حفظ زنان در محیطی بدون حضور مردها مطلع هستیم من جمله توصیه امام علی علیه السلام به فرزندش امام حسن علیه السلام در نامه 31 نهج البلاغه که ایشان می فرماید:«با پوششى كه بر آنان قرار مى دهى ديده آنان را از ديدن مردمان بازدار، زيرا سختى حجاب آنان را پاک تر نگاه مى دارد، و بيرون رفتن زنان از خانه بدتر از اين نيست كه افراد غيرمطمئن را بر آنان درآورى، و اگر بتوانى چنان كن كه غير تو را نشناسند.»[2] حال تفسیر و بروز رسانی این مطب که آیا در این روزگار و با این روشنفکری،که آیا این مطلب می تواند کاربردی نباشد، باشد به عهده خود دوستان، چون در مجال بحث بنده نمی باشد.
و قبل از بیان حکم شرعی این مسئله باید گفت: حذف نشدن تیم والیبال ایران از لیگ جهانی به چه قیمتی باید انجام پذیرد؟

اما حکم شرعی حضور بانوان در ورزشگاه:

حضرت آیت الله مکارم شیرازی
نظر معظم له در مورد حکم شرعی حضور زنان در ورزش گاه ها به عنوان تماشاچی چیست؟
جو حاکم در ورزش گاه ها برای حضور زنان مناسب نیست و شکی نیست که اختلاط جوانان وآزاد بودن آنها سرچشمه مشکلات زیادی از نظر اخلاقی و اجتماعی می شود؛ اضافه بر این در بعضی انواع ورزش، مردان پوشش مناسبی در برابر زنان ندارند؛ بنابراین لازم است از حضور در این برنامه ها خودداری کنند بخصوص اینکه این برنامه ها را از رسانه ها می توانند ببیند و حضور آنها ضرروتی ندارد.[3]

——————————————————–
پی نوشت:
[1] پایگاه خبری تحلیلی سلام نو

[2] وَاکْفُفْ عَلَیْهِنَّ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ بِحِجَابِکَ إِیَّاهُنَّ، فَإِنَّ شِدَّةَ الْحِجَابِ أَبْقَى عَلَیْهِنَّ، وَلَیْسَ خُرُوجُهُنَّ بِأَشَدَّ مِنْ إِدْخَالِکَ مَنْ لاَ یُوثَقُ بِهِ عَلَیْهِنَّ، وَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَلاَّ یَعْرِفْنَ غَیْرَکَ فَافْعَلْ.نامه 31 نهج البلاغه، ترجمه استاد شیخ حسین انصاریان

[3] برگرفته از سایت آیت آلله مکارم شیرازی

حجاب به عنوان پدیده ای فطری و جهان شمول، در تمام جوامع و ادیان الهی به انحای مختلف مورد تأکید قرار گرفته است. حجاب اسلامی به منظور پیشگیری از آلودگی فرد و جامعه برای تامین سلامت روحی و روانی و جلوگیری از مفاسد اجتماعی است. اگر در جامعه ای حجاب در روابط نامحرم عملی گردد، جرم و جنایت ، فساد و بی دینی، و نارضایتی های همسران از یکدیگر، و … کاهش چشمگیری پیدا می کند.

فلسفه پوشش در اسلام شامل مواردی می شود که هر کدام به جنبه های روانی، خانوادگی، اجتماعی، بالا بردن احترام زن و جلوگیری از ابتذال او بر می گردد. در واقع پوشش زن در اسلام در این است که زن در معاشرت خود با مردان بدن خود را بپوشاند و به جلوه گری و خودنمایی نپردازد.

حجاب‌ واقعی‌ زن‌ موجب‌ حفظ حرمت‌ و متانت‌ اوست‌ و حتی‌ نسبت‌ به‌ طمع‌ هوسبازان‌، نقش‌ باز دارنده‌ای‌ دارد و به‌ ویژه‌ حجاب‌ زنان‌جوان‌ این‌ دلالت‌ را برای‌ مردان‌ عیاش‌ و شهوتران‌ خیابانی‌ دارد كه‌ من‌ زن‌ مسلمانم‌ و حلال‌ و حرام‌ خداوند را رعایت‌ می‌كنم‌ و اهل‌ مجالست‌ با لهو و حرام‌ نیستم‌ و حتی‌ به‌ طور معمول‌ در عرف‌مردان‌ فاسد و شهوتران‌ نیز حریم‌ زنان با حجاب‌،عفیف‌ و با غیرت‌ محفوظ است‌ و آنان‌ مورد اذیت‌ و آزار قرار نمی‌گیرند.

اهميت حجاب و پوشش اسلامي تا جايي است که خداوند متعال در بسياري از سوره هاي قرآن از آن به عنوان يک ضرورت ياد مي کند و آنرا حافظ انسان در برابر بسياري از بيماريهاي جسمي و رواني مي داند.

در قرآن مجید بیش از ده آیه در مورد حجاب و حرمت نگاه به نامحرم وجود دارد:

در سوره «نور» در آیاتی چند می‌فرماید: «قُلْ لِلْمُۆْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ أَزْكى‏ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما یَصْنَعُون* وَ قُلْ لِلْمُۆْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُیُوبِهِنَّ وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ …[نور/31]؛ به مومنان بگو چشم‌هاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فرو گیرند و فروج خود را حفظ كنند، این دستور، براى آن‌ها پاكیزه‏‌تر است، خداوند از آن‌چه انجام می‌دهید آگاه است. و به زنان با ایمان بگو چشم‌هاى خود را (از نگاه هوس‏‌آلود) فرو گیرند و دامان خویش را حفظ كنند و زینت خود را جز آن مقدار كه ظاهر است آشكار نکند و (اطراف) روسری‌هاى خود را بر سینه خود افكنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود) و زینت خود را آشكار نسازند مگر براى شوهرانشان یا پدرانشان یا…»

قرآن كريم، خودنمايي و خودآرايي زنان در منظر عمومي را «انحراف جنسي» مي داند و در آيه 31 سوره مباركه نور، عبارت «ولا يبدين زينتهن» (زنان زيورهاي خود را آشكار نسازند) را دو مرتبه تكرار مي كند.

حجاب بايستی همه بدن را ستر کند. چون خداوند می فرمايد: ﴿يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَابِيبِهِنَّ﴾ [الأحزاب: 59]. و جلباب همان لباس بلندی است که همه بدن را ستر می کند و إدناء به معنای رها ساختن و کشيدن است. در نتيجه حجاب شرعی همه بدن را می پوشاند.

همیشه ما در طول زمان هر وقت گفتیم حجاب و عفت، عده ای گفتند آقا حجاب به عفت چه کار دارد؛ خیلی ها حجاب دارند؛ عفت ندارند؛ خیلی هم عفت دارند؛ حجاب ندارند. در طول زمان، هر وقت ما این حرف را می گفتیم،… بعضی این را می گویند؛ در حالی که این، حرف درستی نیست. عفت یک چیز است؛ حجاب یک چیز دیگر؛ اما عفت، آن چیز غیرقابل دسترسی و غیرقابل تأثیرپذیری و آن صخره آسیب ناپذیر در انسان نیست؛ مثل همه خلقیات و خصلت های انسانی، در معرض تهاجم قرار می گیرد. یکی از چیزهایی که می تواند آن را از تهاجم به دور بدارد و عفاف زن و طهارت او و تقوای او و حالت پرهیز و عصمت را در او نگه دارد، نداشتن معاشرت نامناسب در محیط زندگی و محیط کار و محیط جامعه است. معاشرت نامناسب، یعنی معاشرتی که در او جهات فرهنگی و اخلاقی خاص رعایت نشده باشد. آن چیزی که می تواند به این نگه داری و مصون سازی و جداسازی کمک کند، حجاب است. بهترین چیز، حجاب است؛ حجاب از طرف زن و حجاب از طرف مرد. حجاب مرد هم نگاه نکردن است: حجاب، یعنی مانع؛ یعنی فاصل در زن(1)

——————————————-

پی نوشت:

1.بیانات رهبر معظم انقلاب در سمینار نقش زن در جامعه، 11/12/64.

آقای کافی نقل می کردند:

داشتم میرفتم قم، ماشین نبود، ماشین های شیراز رو سوار شدیم. یه خانمی هم جلوی ما نشسته بود،اون موقع هم که روسری سرشون نمی کردن!

هی دقیقه ای یکبار موهاشو تکون می داد و سرشو تکون می داد و موهاش می خورد تو صورت من. هی بلند می شد می شست، هی سر و صدا می کرد.

می خواست یه جوری جلب توجه عمومی کنه.

برگشت، یه مرتبه نگاه کرد به منو خانمم که کنار دست من نشسته (خب چادر سرش بود و پوشیه هم زده بود به صورتش)

گفت: آقا اون بقچه چیه گذاشتی کنارت؟

بردار یکی بشینه.

نگاه کردم دیدم به خانم ما میگه بقچه!

گفتم: این خانم ماست.

گفت: پس چرا اینطوری پیچیدیش؟

همه خندیدند.

گفتم: خدایا کمکمون کن نذار مضحکه اینا بشیم.

یهو یه چیزی به ذهنم رسید.

بلند گفتم: آقای راننده!

زد رو ترمز.

گفتم: این چیه بغل ماشینت؟

گفت: آقاجون، ماشینه!

ماشین هم ندیدی تو، آخوند؟!

گفتم: چرا؟! دیدم.

ولی این چیه روش کشیدن؟

گفت: چادره روش کشیدن دیگه!

گفتم: خب، چرا چادر روش کشیده؟

گفت: من باید تا شیراز گاز و ترمز کنم، چه می دونم

چادر کشیدن کسی سیخونکش نکنن ،

انگولکش نکنن ،

خط نندازن روشو …

گفتم: خب، چرا شما نمی کشی رو ماشینت؟

گفت: حاجی جون بشین تو رو قرآن.

این ماشین عمومیه!

کسی چادر روش نمی کشه!

اون خصوصیه روش چادر کشیدن!

“منم زدم رو شونه شوهر این زنه گفتم: این خصوصیه، ما روش چادر کشیدیم".

منبع : حجاب نيوز

رهروان ولایت ـ وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ یأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَینْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکرِ وَیقِیمُونَ الصَّلَاه وَیؤْتُونَ الزَّکاه وَیطِیعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِک سَیرْحَمُهُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکیمٌ؛ مردان و زنان باایمان، ولی (و یار و یاور) یکدیگرند؛ امر به معروف، و نهی از منکر می‌کنند؛ نماز را برپا می‌دارند؛ و زکات را می‌پردازند؛ و خدا و رسولش را اطاعت می‌کنند؛ بزودی خدا آنان را مورد رحمت خویش قرارمی‌دهد؛ خداوند توانا و حکیم است! [1]

حجاب برای همه است یعنی اینکه اولا خداوند فرقی بین مرد و زن در مورد رعایت حجاب و عفاف نگذاشته و همه موظف به انجام آن هستند. ثانیا اینکه تذکر به حجاب و امر به معروف در مورد حجاب تنها برای کسانی که حجاب ندارند یا عمل به آن نمی‌کنند نیست بکه با حجاب و بی‌حجاب؛ مرد و زن؛ همگی موظف به رعایت حجاب و تذکر در مورد آن برای همه می‌باشند.
اگر امر به معروف و نهی از منکر در جامعه همگانی شود مخصوصا در مورد حجاب و عفاف اگر صورت بگیرد بسیاری از مشکلات و فسادهای جامعه برطرف می‌شود.

حجاب یک حق شروندی در جامعه بشری است پس همه موظف به رعایت آن هستند و بر طبق حق شهروندی در سراسر دنیا هرکس اگر خطایی در موردی می‌بیند باید به افراد تذکر دهد.
در احکام و دستورات الهی فرقی بین افراد نیست و همه باید به آن عمل کنند زیرا شیطان تا آخرین لحظه عمر به دنبال گمراهی بشر است و به همین دلیل است که فرامین الهی، هم برای خوبان همیشه مورد خطاب است و هم برای گمراهان می‌باشد.

————————-

پی‌نوشت:
[1] سوره توبه آیه 71

خلاصه ای از بیانات استاد عمار در حلقه معرفت، مربوط به تاریخ 93/06/01

خلاصه سایر جلسات ایشان : http://www.jonbeshnet.ir/category/1522

رهروان ولایت ـ حجاب از جمله سرمایه های ملی است؛ چون همان اراده ای که برای ملی شدن صنعت نفت صورت گرفت، دقیقاً همان اراده هم برای حفظ حجاب در زمان کشف حجاب رضاخان، از حجاب دفاع کرده و دست پلید دشمن را از ساحت حجاب کوتاه ساخت.
کسانی که امروز، حجاب را مختص به قشر خاص یا قوم خاص یا گروه خاصی می دانند، بدون شک به خطا رفته اند زیرا اراده و خاستگاه ملّی حجاب را حفظ کرد.
کارناوال ناکام رضاخان با همه اربابانش برای کشف حجاب در مقابل اراده ملی و آهنین مردم ایران منجر به شکست شد. در سال ۱۳۲۰هجری شمسی که رضاشاه ایران را ترک کرد تراژدی اجرای قانون کشف حجاب سریعاً فراموش شد و این پیروزی مردم با ارداه و خواست ملّی مصداق حدیث شریف که می فرماید: «یدالله مع الجماعه»[1] قرار گرفت.

در واقع، اتحاد و همبستگی مردم ایران باعث شکست و منزوی شدن این نقشه شوم گردید. اگر رضاخان پیروز شده بود، امروز اثری از حجاب در این مرز و بوم نبود. مردم با ایستادگی خود به قُلدر بودن رضاخان، اعتنایی نکردند و نشان دادند که بالاتر از سیاهی رنگ چادر، هیچ رنگی نیست و اگر کسی مقابل این خاستگاه مردم قرار بگیرد، محکوم به شکست خواهد بود.

در هفت سال کشف حجاب کسانی بودند که خود را در خانه زندانی کردند یا کسانی که به زور کشیده شدن چادر از سرشان دق کرده و جان دادند و کسانی که کتک ها خوردند و هزاران مصداق دیگر که همه و همه نشان از اراده‌ی ملی برای حفظ حجاب است، در جریان انقلاب اسلامی هم با اراده‌ی ملی حجاب، روحی دوباره گرفت.

یکی از موضوعاتی که راجع به حجاب ضرورت زیادی دارد، بررسی این دغدغه است که اصولاً بعد از طرح مباحث زیاد و کلیدی که در مورد حجاب شده است، چرا وضعیت حجاب رو به بهبود نیست؟ واقعاً عیب کار، کجاست که برخی مواقع، متاسّفانه شاهد آنیم که حجاب رنگ باخته و به راحتی برخی دست از این سرمایه ملی برمی دارند؟

شاید در کنار تبلیغ و برنامه ریزی و نوشتن کتاب و مقالات متعدد، چالش هایی در مورد حجاب هست که از آن، غافلیم و غفلت از آن، چونان ویروسی خطرناک، مانع تاثیرگذاری کارهای فرهنگی می گردد، هرچند که آب و نور کافی به گل های باغ برسد، ولی به آفت ها بی توجهی شود، هرگز گلستان شادابی نخواهد بود؛ در کنار تغذیه مناسب فکری توجه به آفت ها و چالش ها از درجه اهمیّت بالایی برخوردار است. اگر غفلت از آفت ها، بی اثر هست، پس ثمره کارهای فرهنگی چندین و چند ساله در مورد حجاب کجاست؟

نقل شده که شخصی چندین سال با زحمت زیاد، کار می کرد و بوسیله کشاورزی گندمی برداشت می کرد و در انبار می ریخت. امّا بعد از گذشت سالیان متمادی، هیچ وقت گندم او اضافه نمی شد و هرسال حاصل دسترنج خود را در انبار می ریخت، ولی اثری از پر شدن آن وجود نداشت.
بعد از بررسی های زیاد به این نتیجه رسید که از حکیم علت آن را جویا شود و جناب حکیم بعد از بررسی و تامل دقیق به کشاورز گفت: علت نقصان گندم شما آن سوراخ موش هایی است که در انبانتان وجود دارد و گندم را می بردند.

مولوی می گوید:

ما درین انبار گندم می کنیم گـــــــندم جمع آمده گم می کنیم

می نیندیشیم آخر ما به هوش کین خلل در گندمست از مکر موش

موش تا انبارما حفره زده ست وَز فَن اش انـــــبار ما ویران شدست

اول ای جان دفع شر موش کن وانــــگهان در جمع گندم جوش کن

گر نه موشی دزد در انبار ماست گنـدم اعمال چهل ساله کجاست؟

در موضوع حجاب هم همین مساله هست یعنی باید دید که چه موشها و آفاتی اعتقادات مربوط به حجاب را به چالش می کشند و کم رنگ می کنند؟ امروز خیلی از جاها فقر اطلاعاتی در مورد حجاب نیست، بلکه فقر فرهنگی وجود دارد؛ وقتی در مدرسه یا دانشگاهی، خانمی بخاطر پوشیدن چادر مورد تمسخر قرار گیرد، دیگر هرآنچه اعتقاد هم به حجاب داشته باشد اثر نخواهد کرد. یا در جایی دیگر که تسلط رسانه ها الگویی کذایی برای ذهن جوان پرداخته، تلاش های او برای همسو پنداری و الگو گیری، منجرّ به دست کشیدن از اعتقاداتش می گردد. و موارد متعدد دیگر که اگر بنا به نقل آنها باشد، مثنوی هفتاد من می گردد.

بدون شکّ اینها چالش های جدی در مورد حجاب و عفاف است هرچند برنامه ریزی های دقیق، در قالب کارهای فرهنگی راجع به حجاب صورت گیرد، غفلت از این چاله ها مانع تاثیر گذاری آنها خواهد بود.

——————————-
پي‌نوشت:
1. نهج الفصاحة، ص ۴۵.